Zamiast fizyki była geografia. Przez cały rok

Nie udało się znaleźć nauczyciela fizyki, więc uczniowie mieli geografię. Przez cały rok. Dopiero w następnym roku szkolnym jest szansa, że będą uczyć się fizyki. O ile kandydat na nauczyciela dotrzyma słowa i po wakacjach przyjdzie uczyć. Pewności nie ma.

Sytuacja taka przytrafiła się uczniom Zespołu Szkół Rzemiosła im. Jana Kilińskiego w Łodzi. Dyrektor szkoły zdaje sobie sprawę, że obecność fizyka nie jest pewna, dlatego sam zaczął studiować podyplomowo fizykę. Wkrótce zyska uprawnienia do nauczania tego przedmiotu. Przyznaje, że Einsteinem nie jest. O sprawie można przeczytać w najnowszym numerze Głosu Nauczycielskiego (tekst „Einsteinem nie będę” – fragment tutaj).

Gratuluję dyrektorowi odwagi, podziwiam poczucie odpowiedzialności. Jednak to nie jest sposób na ratowanie szkoły przed brakiem fachowców. Jako magister filozofii też mógłbym uczyć fizyki oraz matematyki, miałem bowiem wykłady z myśli kilku fizyków, uczestniczyłem w zajęciach z matematyki współczesnej oraz logiki. Zdałem egzaminy. Znaczy się liznąłem co nieco. 

Uczniowie mogliby nie zauważyć różnicy. Jednak chodzi o to, aby uczniowie widzieli różnicę. Fizyk z prawdziwego zdarzenia uczy inaczej niż taki, który liznął co nieco. Dlatego jak nie ma w szkole fizyka, to nie ma. Niech będą tylko takie przedmioty, które ma kto uczyć. Choćby geografia od rana do popołudnia przez wszystkie dni tygodnia.