Grupa frajerów

Nie chcę się chwalić ani żalić, ale na manifestację nauczycieli pojadę do Warszawy raczej sam. Nikt więcej z mojej szkoły się nie wybiera. Ludzie mają ważniejsze sprawy na głowie. Ten orze, ten sieje, a jeszcze inny kwiaty podlewa albo zbiera plony. Psa też trzeba wyprowadzić na spacer oraz chleb kupić (info o manifestacji tutaj).

Jeden kolega się zastanawia, ale raczej nic z tego nie będzie. Stawiam na to, że odmówi, chociaż byłoby miło, gdyby pojechał. Zawsze to raźniej manifestować ze znajomą duszą u boku. Wszystko jednak wskazuje, iż będę sam. Reszta koleżanek i kolegów nie może. Ja też nie mogę i wcale nie chcę, ale ktoś musi. Tym razem padło na mnie – niech mi rodzina wybaczy. Sobota przepadła.

Mam nadzieję, że uzbiera się jakaś grupka. Pójdziemy, zamanifestujemy, wrócimy do swoich szkół, a potem będziemy strasznie wrażliwi na uwagi, że nauczyciele nic nie robią. Jak ktoś ma ochotę w pokoju nauczycielskim ponarzekać, że nic nam się nie chce, nawet powalczyć o podwyżki, to proszę tego nie robić przy człowieku, który brał udział w manifestacji. Poczekajcie, aż frajer wyjdzie, a potem żalcie się albo chwalcie – nic mu do tego.